"پروین فرشچی" که به مدت پنج سال مسئولیت معاونت بخش دریایی در سازمان محیط زیست را بر عهده داشته است، به عنوان رایزن تازه ی جمهوری اسلامی در "فنلاند" پیشنهاد شده است. پروین فرشچی در گفتگویی با خبرگزاری حکومتی "ایسنا"، این موضوع را تایید کرد.
وی همچنین شایعاتی مبنی بر "دو تابعیتی" بودن خود که در برخی رسانه های رژیم منتشر شده بود را رد کرد.
در صورت نهایی شدن انتخاب پروین فرشچی به عنوان رایزن تازه ی ولایت فقیه در فنلاند، او دومین رایزن زن ایران در حکومت اسلامی خواهد شد. نخستین رایزن زن ایران در برون از کشور در حکومت اسلامی، "مرضیه افخم" است که از سال ۹۴ مسئولیت رایزنی جمهوری اسلامی در "مالزی" را بر عهده گرفته است.
"مهرانگیز دولتشاهی" نخستین رایزن زن تاریخ ایران
مهرانگیز دولتشاهی کنشگر حقوق زنان، دیپلمات ایرانی و نماینده ی سه دوره مجلس شورای ملی ایران، نخستین زن ایرانی بود که توانست در تاریخ معاصر ایران به جایگاه رایزنی نایل شود. مهرانگیز دولتشاهی خواهر زاده ی "صادق هدایت"، دختر "محمد علی میرزا شکوه الدوله" وزیر پست و تلگراف و تلفن و خواهر "مهین دولتشاهی" همسر "مظفر فیروز" وزیر کار در کابینه ی "احمد قوام" بود.
مهرانگیز دولتشاهی که تحصیلات دانشگاهی خود را در آلمان گزراند و موفق به کسب مدرک دکترا در رشته ی علوم اجتماعی شد، بخش عمده ای از عمر خود را صرف بهبود امور زنان ایرانی کرد. وی در سال ۱۳۲۵ فرار خورشیدی، در سازمان خدمات اجتماعی و انجمن پشتیبانی از زندانیان، مشغول به کار شد. وی پیش از سفر کاری به "دانمارک"، "جمعیت راه نو" را بنیان گزاشت که در جهت احقاق حقوق زنان ایرانی فعالیت می کرد. او برای اینکه به دستگاه دین فروشی آخوندی آن زمان نشان دهد که فعالیت این جمعیت در جهت بی بند و باری زنان جامعه نیست، با تنی چند از آخوندهای سرشناس زمان از جمله "آیت الله بروجردی" و "عمام موسا صدر" دیدارهایی داشت.
مهرانگیز دولتشاهی یکی از مبتکران "قانون حمایت خانواده بود" که حق طلاق را برای زنان به رسمیت شناخت و اختیار همسر دوم از سوی مرد را منوط به اجازه ی همسر نخست کرد. مهرانگیز دولتشاهی که مدافع برابری حقوق زن و مرد بود، برای پیشرفت اجتماعی و فردی زنان تلاش بسیار کرد. از جمله، فعالیت بسیاری برای سواد آموزی زنان در جنوب شهر تهران انجام داد و در چارچوب برنامه های انجمن جمعیت راه نو، نخستین نمایشگاه بین المللی "فعالیت زن" را با شرکت ۳۰ کشور آسیایی و اروپایی در ایران ترتیب داد. او همچنین سه دوره به عنوان نماینده ی مردم کرمانشاه در مجلس شورای ملی حضور داشت. از جمله فعالیت های بین المللی او، باید از نیابت ریاست شورای بین المللی زنان یاد کرد.
رایزن سیاسی ایران در دانمارک
مهرانگیز دولتشاهی پس از ۱۲ سال نمایندگی مجلس شورای ملی ایران، در سال ۱۳۵۴ از سوی دولت شاهنشاهی به جایگاه رایزنی ایران در دانمارک منصوب گردید. خدمات این بانوی رایزن ایرانی، در دانمارک چنان مورد ستایش قرار گرفت که ملکه "مارگارت" دانمارک، به دنبال خداحافظی غم انگیزی با او در بحبوبه ی شورش شوم اسلامی، بالاترین درجه از نشان افتخار "صلیب بزرگ دانبرو" که به ندرت به یک رایزن داده می شود را به وی بخشید.
مهرانگیز دولتشاهی و ملکه مارگرت دانمارک
روز چارشنبه ۲۷ اُم دی ماه ۱۳۵۷ برابر با ۱۷ اُم ژانویه ی ۱۹۷۹، رادیوی دشمن آیت الله بی بی سی اعلام نمود که "هموندان هیئت نمایندگی ایران در ملل متحد، ضمن ابراز همبستگی با انقلاب (شورش) مردم ایران، اعلام داشته اند که از این پس دیگر "اشرف پهلوی" را به عنوان فرنشین هیئت نمایندگی ایران در ملل متحد، به رسمیت نمی شناسند".
ساعاتی پس از آن نیز، رادیو تهران نام ۸ تن از رایزنان دولت قانونی ایران را خواند که به دستور "احمد میرفندرسکی" وزیر خارجه ی دولت "شاهپور بختیار"، به دلیل آنچه که "مغایرت انتصاب آنها با ضوابط وزارت خارجه" اعلام شد، از جایگاه خود برکنار شدند. این رایزنان عبارت بودند از "اردشیر زاهدی" رایزن در آمریکا، "پرویز راجی" رایزن در انگل ستان، "فریدون هویدا" رایزن در ملل متحد، "پرویز عدل" رایزن در برزیل، "مهرانگیز دولتشاهی" رایزن در دانمارک، "علی معتضد" رایزن در سوریه، "شاهپور بهرامی" رایزن در فرانسه و "شجاع الدین شفا" رایزن در ایتالیا.
با این که این رایزنان از سوی وزارت خارجه ی وقت به ایران فرا خوانده شده بودند، اما با توجه به شرایط بحرانی کشور و از بیم جان، هیچ کدام به ایران بازنگشتند و کمتر از یک ماه پس از آن، حکومت شاهنشاهی مشروطه ی ایران سرنگون شد. مهرانگیز دولتشاهی پس از آن، به مدت ۳۰ سال و تا زمان درگزشتش، در فرانسه اقامت گزید.
مهر انگیز دولتشاهی در سال ۱۳۸۱ کتابی به نام "جامعه، دولت و جنبش زنان ایران" نوشت که یکی از اسناد مهم تاریخ فعالیت زنان ایران در جهت برابری و پیشرفت است. مهرانگیز دولتشاهی تا پیش از آنکه در چنگال بیماری گرفتار شود، کنجکاوی و آویژه ی خود به تحولات ایران را حفظ کرده بود و فعالیت زنان این کشور را با اشتیاق دنبال می کرد.
"انتشارات بنیاد مطالعات ایران"، در کتابی که منتشر کرده است به مرور یک عمر فعالیت و خاطرات سیاسی و اجتماعی این نخستین رایزن زن ایرانی نشسته است. مهرانگیز دولتشاهی در روز ۱۱ اُم اکتبر ۲۰۰۸ در سن ۹۱ سالگی در پاریس چشم از جهان فرو بست.
وی همچنین شایعاتی مبنی بر "دو تابعیتی" بودن خود که در برخی رسانه های رژیم منتشر شده بود را رد کرد.
در صورت نهایی شدن انتخاب پروین فرشچی به عنوان رایزن تازه ی ولایت فقیه در فنلاند، او دومین رایزن زن ایران در حکومت اسلامی خواهد شد. نخستین رایزن زن ایران در برون از کشور در حکومت اسلامی، "مرضیه افخم" است که از سال ۹۴ مسئولیت رایزنی جمهوری اسلامی در "مالزی" را بر عهده گرفته است.
"مهرانگیز دولتشاهی" نخستین رایزن زن تاریخ ایران
مهرانگیز دولتشاهی کنشگر حقوق زنان، دیپلمات ایرانی و نماینده ی سه دوره مجلس شورای ملی ایران، نخستین زن ایرانی بود که توانست در تاریخ معاصر ایران به جایگاه رایزنی نایل شود. مهرانگیز دولتشاهی خواهر زاده ی "صادق هدایت"، دختر "محمد علی میرزا شکوه الدوله" وزیر پست و تلگراف و تلفن و خواهر "مهین دولتشاهی" همسر "مظفر فیروز" وزیر کار در کابینه ی "احمد قوام" بود.
مهرانگیز دولتشاهی که تحصیلات دانشگاهی خود را در آلمان گزراند و موفق به کسب مدرک دکترا در رشته ی علوم اجتماعی شد، بخش عمده ای از عمر خود را صرف بهبود امور زنان ایرانی کرد. وی در سال ۱۳۲۵ فرار خورشیدی، در سازمان خدمات اجتماعی و انجمن پشتیبانی از زندانیان، مشغول به کار شد. وی پیش از سفر کاری به "دانمارک"، "جمعیت راه نو" را بنیان گزاشت که در جهت احقاق حقوق زنان ایرانی فعالیت می کرد. او برای اینکه به دستگاه دین فروشی آخوندی آن زمان نشان دهد که فعالیت این جمعیت در جهت بی بند و باری زنان جامعه نیست، با تنی چند از آخوندهای سرشناس زمان از جمله "آیت الله بروجردی" و "عمام موسا صدر" دیدارهایی داشت.
مهرانگیز دولتشاهی یکی از مبتکران "قانون حمایت خانواده بود" که حق طلاق را برای زنان به رسمیت شناخت و اختیار همسر دوم از سوی مرد را منوط به اجازه ی همسر نخست کرد. مهرانگیز دولتشاهی که مدافع برابری حقوق زن و مرد بود، برای پیشرفت اجتماعی و فردی زنان تلاش بسیار کرد. از جمله، فعالیت بسیاری برای سواد آموزی زنان در جنوب شهر تهران انجام داد و در چارچوب برنامه های انجمن جمعیت راه نو، نخستین نمایشگاه بین المللی "فعالیت زن" را با شرکت ۳۰ کشور آسیایی و اروپایی در ایران ترتیب داد. او همچنین سه دوره به عنوان نماینده ی مردم کرمانشاه در مجلس شورای ملی حضور داشت. از جمله فعالیت های بین المللی او، باید از نیابت ریاست شورای بین المللی زنان یاد کرد.
رایزن سیاسی ایران در دانمارک
مهرانگیز دولتشاهی پس از ۱۲ سال نمایندگی مجلس شورای ملی ایران، در سال ۱۳۵۴ از سوی دولت شاهنشاهی به جایگاه رایزنی ایران در دانمارک منصوب گردید. خدمات این بانوی رایزن ایرانی، در دانمارک چنان مورد ستایش قرار گرفت که ملکه "مارگارت" دانمارک، به دنبال خداحافظی غم انگیزی با او در بحبوبه ی شورش شوم اسلامی، بالاترین درجه از نشان افتخار "صلیب بزرگ دانبرو" که به ندرت به یک رایزن داده می شود را به وی بخشید.
مهرانگیز دولتشاهی و ملکه مارگرت دانمارک
روز چارشنبه ۲۷ اُم دی ماه ۱۳۵۷ برابر با ۱۷ اُم ژانویه ی ۱۹۷۹، رادیوی دشمن آیت الله بی بی سی اعلام نمود که "هموندان هیئت نمایندگی ایران در ملل متحد، ضمن ابراز همبستگی با انقلاب (شورش) مردم ایران، اعلام داشته اند که از این پس دیگر "اشرف پهلوی" را به عنوان فرنشین هیئت نمایندگی ایران در ملل متحد، به رسمیت نمی شناسند".
ساعاتی پس از آن نیز، رادیو تهران نام ۸ تن از رایزنان دولت قانونی ایران را خواند که به دستور "احمد میرفندرسکی" وزیر خارجه ی دولت "شاهپور بختیار"، به دلیل آنچه که "مغایرت انتصاب آنها با ضوابط وزارت خارجه" اعلام شد، از جایگاه خود برکنار شدند. این رایزنان عبارت بودند از "اردشیر زاهدی" رایزن در آمریکا، "پرویز راجی" رایزن در انگل ستان، "فریدون هویدا" رایزن در ملل متحد، "پرویز عدل" رایزن در برزیل، "مهرانگیز دولتشاهی" رایزن در دانمارک، "علی معتضد" رایزن در سوریه، "شاهپور بهرامی" رایزن در فرانسه و "شجاع الدین شفا" رایزن در ایتالیا.
با این که این رایزنان از سوی وزارت خارجه ی وقت به ایران فرا خوانده شده بودند، اما با توجه به شرایط بحرانی کشور و از بیم جان، هیچ کدام به ایران بازنگشتند و کمتر از یک ماه پس از آن، حکومت شاهنشاهی مشروطه ی ایران سرنگون شد. مهرانگیز دولتشاهی پس از آن، به مدت ۳۰ سال و تا زمان درگزشتش، در فرانسه اقامت گزید.
مهر انگیز دولتشاهی در سال ۱۳۸۱ کتابی به نام "جامعه، دولت و جنبش زنان ایران" نوشت که یکی از اسناد مهم تاریخ فعالیت زنان ایران در جهت برابری و پیشرفت است. مهرانگیز دولتشاهی تا پیش از آنکه در چنگال بیماری گرفتار شود، کنجکاوی و آویژه ی خود به تحولات ایران را حفظ کرده بود و فعالیت زنان این کشور را با اشتیاق دنبال می کرد.
"انتشارات بنیاد مطالعات ایران"، در کتابی که منتشر کرده است به مرور یک عمر فعالیت و خاطرات سیاسی و اجتماعی این نخستین رایزن زن ایرانی نشسته است. مهرانگیز دولتشاهی در روز ۱۱ اُم اکتبر ۲۰۰۸ در سن ۹۱ سالگی در پاریس چشم از جهان فرو بست.
منبع: استکهلمیان
نظرات