رد شدن به محتوای اصلی

پست‌ها

نمایش پست‌ها از آوریل, ۲۰۱۰
                                    نوروز پرویز ناتل خانلری نوروز اگر چه روز نو سال است، روز کهنه‌ي قرنهاست. پيري فرتوت است که سالي يک بار جامه‌ي جواني مي‌پوشد تا به شکرانه‌ي آن که روزگاري چنين دراز بسر برده و با اين همه دَم‌سردي زمانه تاب آورده‌است، چند روزي شادي کند. از اينجاست که شکوه پيران و نشاط جوانان در اوست. پير نوروز يادها در سر دارد. از آن کرانه‌ي زمان مي‌آيد، از آنجا که نشانش پيدا نيست. در اين راه دراز رنجها ديده و تلخيها چشيده‌است. اما هنوز شاد و اميدوار است. جامه‌‌هاي رنگ‌رنگ پوشيده‌است، اما از آن همه، يک رنگ بيشتر آشکار نيست و آن رنگ ايران است. در باره‌ي خلق و خوي ايراني سخن بسيار گفته‌اند. هر ملتي عيب‌هايي دارد. در حق ايرانيان مي‌گويند که قومي خوپذيرند. هر روز به مقتضاي زمانه، به رنگي درمي‌آيند.با زمانه نمي‌ستيزند، بلکه مي‌سازند. رسم و آيين هر بيگانه‌اي را مي‌پذيرند و شيوه‌ي ديرين خود را زود فراموش مي کنند. بعضي از نويسندگان اين را هنري دانسته‌اند و راز بقاي ايران را در آن جسته‌اند. من نمي‌دانم که اين صفت عيب است يا هنر است، اما در قبول اين نسبت ترديد و تأملي دارم.
«نوروز»، نام و انگیزه‌ای مناسب برای اتحادیه آریایی تبارها کشورهاي مورد نظر، يازده کشور ايران، افغانستان، تاجيکستان، پاکستان، ازبکستان، ترکمنستان، آذربايجان، گرجستان، ارمنستان، قزاقستان و قرقيزستان و نیز بحرین و مناطق نیمه مستقل اقلیم کردستان عراق و مناطق شمال قفقاز از جمله داغستان و اوستیا هستند که مردمانشان با فرهنگ و تاریخ مشترک هزاران سال در کنار هم زيسته و در سده‏هاي گذشته، در کشاکش رقابت‏ها و توطئه‌هاي استعماري از هم جدا شده‌اند. با تصویب قطعنامه‌ای در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با نام «روز بین المللی نوروز» و ثبت روز اول فروردین برابر با 21 مارس، به عنوان یك مناسبت بین‌المللی توسط سازمان ملل، تحولی نوین در همگرایی منطقه‌ای کشورهای هم‌تبار، هم‌فرهنگ و هم تاریخ آسیای جنوب غربی را می‌توان دید. به گزارش «تابناک»، با توجه به این که در فرایند پیشنهاد و هماهنگی‌های تصویب این قطعنامه علاوه بر ایران، جمهوری آذربایجان، افغانستان، تاجیكستان، تركیه، تركمنستان، قزاقستان و قرقیزستان نیز کوشا بوده‌اند، می‌توان بستری مناسب را برای شکل‌گیری اتحادیه بسیار ضروری سیاسی ـ فرهنگی کشور‌های آسیای