با ورود الله پرستان فاشیست و نژاد پرست، با رویکردهای دیرینه و ریشه دار یهودی ستیزانه ی شان، اکنون اروپا و البته سوئد، به جبهه ای برای مبارزه با این ناهمگونان حامی تروریسم اسلامی عربی، تبدیل شده است. هازمان زیبای سوئد که از بنیاد و اساس، سخنان نژاد پرستانه و نفرت آمیز و کینه جویانه، در آن جایی ندارند و برای همین است که بیش از ۲۰۰ سال است که این کشور و مردم خوبش وارد هیچ جنگی نشد اند.
این جستار ترجمه ی بخشی است از این تارنما.
نویسنده: نیما غلامعلی پور
مترجم: داریوش افشار
نیما غلامعلی پور بر سر این بحث می کند که شمار بسیاری از سیاست مداران سرخ - سبز، یهودی ستیزی را قانونی می کنند و دیگر سیاست مداران سرخ - سبز وانمود می کنند که این روند قانونی ساختن یهودی ستیزی رخ نمی دهد. این پیش نیاز و شرط لازمی است برای یهودی ستیزی افراطی در مناطق کلان شهری سوئد.
رویدادهای هفته های گزشته با تظاهرات ضد یهودی در استکهلم و مالمو و یورش های انجام شده علیه سازمان های یهودی در مالمو و یوتبوری، چیزهایی غافلگیر کننده نیستند، بلکه پیامد فرایندی دراز هستند که برخی سیاست مداران مسئول آنند و اینکه رسانه ها از پوشش و گزارش دادن آنها، خودداری کرده اند.
این فرایند، فرایند قانونی کردن نفرت علیه یهودیان است. در ۹ دسامبر ۲۰۱۷، تظاهراتی در هوملگوردن (Humlegården) در استکهلم انجام گرفت. این تظاهرات به نام "دستان اورشلیم" خوانده شد و از سوی هیئت اورشلیم سازمان دهی شده بود. در ویدیویی که این تظاهرات را نشان می دهد، آدم می تواند ببیند که تظاهرات کنندگان چگونه از روبروی رایزنی اسراییل رد می شوند و به آن به عنوان "رایزنی آدم کشان تروریست" اشاره می کنند. سپس تظاهرات کنندگان آغاز به جیغ کشیدن به عربی می کنند و می گویند: "خیبر، خیبر، اوه یهودی، لشگر محمد بازخواهد گشت"؛ که آهنگی است ضد یهودی که به نبرد خیبر اشاره می کند، هنگامی که هزرط محمد یهودیان بسیاری را در خیبر خاوری قتل عام کرد.
رهبر تظاهرات کنندگان سپس فریاد می زند که: "مارگوت والستروم (Margot Wallström)، "سهیونیست ها" را در "هر روزنامه ای جا داده اند". روشن نیست که "سهیونیست ها" چه هستند و چگونه می توانند برای "هر روزنامه ای" تصمیم بگیرند. اما احتمالن بیشتر مردم می دانند که نظریه های توطئه ی ضد یهودی که یهودیان رسانه ها را مهار می کنند، داستانش چیست. پس از آنکه آن تظاهرات کننده این نظریه های توطئه ی ضد یهودی را گستراند، تظاهرات کنندگان آغاز به جیغ کشیدن می کنند و می گویند: "زنده باد مارگوت والستروم".
دیگر شعارهایی که در خلال تظاهرات سرداده می شدند، یکی "مرا هماهنگ کن، به من خدمتی بده" و "شهیدان ملیونی به سوی اورشلیم" بودند. افزون بر این، تظاهرات کنندگان پرچم اسراییل را آتش زدند و به دیگر تظاهرات کنندگان آگاهی دادند که:
"از الله باری تعالی می خواهیم تا پیروزی را بر هسته ی دانه نصیبمان کند، پیروزی را بر تخم میمون ها و خوک ها نصیبمان کند، پیروزی را بر پسران سیهون نصیبمان کند".
در خلال تظاهرات، درور فایلر (Dror Feiler)، کنشگر چپ و یکی از نامزدان حزب چپ برای انتخابات مجلس اروپا در ۲۰۱۴ نیز سخنرانی کرد. این تظاهرات بسیار خشونت آمیز و آکنده از نفرتی بود که در فیلم می توان دید که هتا خود تظاهر کنندگان همدیگر را هم به باد کتک می گیرند !!
اکنون برخی خواهند گفت که شماری گروه های افراطی هوادار فلستینیان وجود دارند که این تظاهرات از سوی آنان سازمان دهی شده است. اما هیئت اورشلیم که این تظاهرات را سازمان دهی کرده است، چندین سیاست مدار را در هیئت مدیره جا داده است. ماری گرانلوند (Marie Granlund) هموند سوسیال دمکرات مجلس، در هیئت مدیره ی هیئت اورشلیم است. سیاست مداران ارشدی از حزب چپ همچون توربیون بیولوند (Torbjörn Björlund) و ینت اسکانیلا (Jeanette Escanilla) هم در هیئت مدیره ی سازمان اورشلیم حضور دارند. نه هیئت اورشلیم و نه این سیاست مداران جای گزاری شده، از هنگامی که ویدیوی تظاهرات در دسترس قرار گرفته است، این تظاهرات را رها نکرده و از آن دل نکنده اند.
آشکار است که بخشی از پیکار با نژاد پرستی، ایجاد هم بستگی در هازمان است. بسیار سخت و سنگین است آن هنگامی که هیئت اورشلیم تظاهراتی را با عناصر ضد یهودی برپا می کند. ماری گرانلوند هموند سوسیال دمکرات مجلس از هیئت اورشلیم بیرون خواهد آمد و آن تظاهرات را محکوم خواهد کرد. این بدان معنی است که سوسیال دمکرات ها در مالمو نباید کسانی را در سیاهه ی خود بیاورند که خودشان را به عنوان ضد یهودی معرفی کرده اند. این بدان معناست که حزب محیط زیست باید تقاضا کند که سیاست مدارانشان، کمی ابراز پشیمانی و حصرت کنند اگر که سیاست مدارانشان یک بار دیگر سازمان های ضد یهودی را به مالمو فراخوان کنند. این همچنین بدین معنی هم هست که پرداخت های مالیاتی نباید به سوی سازمان هایی سرازیر شود که نمی توانند به شفافی با پیام های ضد یهودی و خشونت آمیز همچون گروه ۱۹۴ در مالمو، به سردی برخورد کنند.
مسئله اکنون اینست که هیچ بردباری ایی در سوئد برای ضد یهودی گری وجود ندارد. در بین انگشتانتان می توانید ببینید آن هنگام که فردی دارد سخنی ضد یهودی سر می دهد. فردی که ضد یهودی گری را مورد شناسایی قرار می دهد (به رسمیت می شناسد) و شغلی سیاسی هم به دست می آورد. نمونه های بسیاری وجود دارند که همیشه رخ می دهند و مخاطبی هم وجود دارد که این را می بیند و درک می کند که ضد یهودی گری چیزی پذیرفته شده در سوئد است. این همان مخاطبی است که سرانجام بمب های آتشین را به سوی کنیسه ها پرتاب می کند یا شعارهای ضد یهودی را در هر تظاهراتی قرقره می کند.
اگر ما حاکمانی سرخ - سبز داریم که در زمینه ی ضد یهودی گری وجود دارند و پیام های ضد یهودی را قانونی سازی می کنند، پس این نشانی روشن از بقیه ی هازمان است که چه چیزی در سوئد مورد پذیرش است. پیش نیازهای رویارویی و خنثا کردن ضد یهودی گری، تنها هنگامی می توانند به وجود بیایند که ما آغاز به معرفی اشکال گوناگونی از تحریم ها علیه آن دسته از کسانی کنیم که ضد یهودی گری را قانونی می کنند.
همین جستار در کیهان سوئد
این جستار ترجمه ی بخشی است از این تارنما.
نویسنده: نیما غلامعلی پور
مترجم: داریوش افشار
نیما غلامعلی پور بر سر این بحث می کند که شمار بسیاری از سیاست مداران سرخ - سبز، یهودی ستیزی را قانونی می کنند و دیگر سیاست مداران سرخ - سبز وانمود می کنند که این روند قانونی ساختن یهودی ستیزی رخ نمی دهد. این پیش نیاز و شرط لازمی است برای یهودی ستیزی افراطی در مناطق کلان شهری سوئد.
رویدادهای هفته های گزشته با تظاهرات ضد یهودی در استکهلم و مالمو و یورش های انجام شده علیه سازمان های یهودی در مالمو و یوتبوری، چیزهایی غافلگیر کننده نیستند، بلکه پیامد فرایندی دراز هستند که برخی سیاست مداران مسئول آنند و اینکه رسانه ها از پوشش و گزارش دادن آنها، خودداری کرده اند.
این فرایند، فرایند قانونی کردن نفرت علیه یهودیان است. در ۹ دسامبر ۲۰۱۷، تظاهراتی در هوملگوردن (Humlegården) در استکهلم انجام گرفت. این تظاهرات به نام "دستان اورشلیم" خوانده شد و از سوی هیئت اورشلیم سازمان دهی شده بود. در ویدیویی که این تظاهرات را نشان می دهد، آدم می تواند ببیند که تظاهرات کنندگان چگونه از روبروی رایزنی اسراییل رد می شوند و به آن به عنوان "رایزنی آدم کشان تروریست" اشاره می کنند. سپس تظاهرات کنندگان آغاز به جیغ کشیدن به عربی می کنند و می گویند: "خیبر، خیبر، اوه یهودی، لشگر محمد بازخواهد گشت"؛ که آهنگی است ضد یهودی که به نبرد خیبر اشاره می کند، هنگامی که هزرط محمد یهودیان بسیاری را در خیبر خاوری قتل عام کرد.
رهبر تظاهرات کنندگان سپس فریاد می زند که: "مارگوت والستروم (Margot Wallström)، "سهیونیست ها" را در "هر روزنامه ای جا داده اند". روشن نیست که "سهیونیست ها" چه هستند و چگونه می توانند برای "هر روزنامه ای" تصمیم بگیرند. اما احتمالن بیشتر مردم می دانند که نظریه های توطئه ی ضد یهودی که یهودیان رسانه ها را مهار می کنند، داستانش چیست. پس از آنکه آن تظاهرات کننده این نظریه های توطئه ی ضد یهودی را گستراند، تظاهرات کنندگان آغاز به جیغ کشیدن می کنند و می گویند: "زنده باد مارگوت والستروم".
دیگر شعارهایی که در خلال تظاهرات سرداده می شدند، یکی "مرا هماهنگ کن، به من خدمتی بده" و "شهیدان ملیونی به سوی اورشلیم" بودند. افزون بر این، تظاهرات کنندگان پرچم اسراییل را آتش زدند و به دیگر تظاهرات کنندگان آگاهی دادند که:
"از الله باری تعالی می خواهیم تا پیروزی را بر هسته ی دانه نصیبمان کند، پیروزی را بر تخم میمون ها و خوک ها نصیبمان کند، پیروزی را بر پسران سیهون نصیبمان کند".
در خلال تظاهرات، درور فایلر (Dror Feiler)، کنشگر چپ و یکی از نامزدان حزب چپ برای انتخابات مجلس اروپا در ۲۰۱۴ نیز سخنرانی کرد. این تظاهرات بسیار خشونت آمیز و آکنده از نفرتی بود که در فیلم می توان دید که هتا خود تظاهر کنندگان همدیگر را هم به باد کتک می گیرند !!
اکنون برخی خواهند گفت که شماری گروه های افراطی هوادار فلستینیان وجود دارند که این تظاهرات از سوی آنان سازمان دهی شده است. اما هیئت اورشلیم که این تظاهرات را سازمان دهی کرده است، چندین سیاست مدار را در هیئت مدیره جا داده است. ماری گرانلوند (Marie Granlund) هموند سوسیال دمکرات مجلس، در هیئت مدیره ی هیئت اورشلیم است. سیاست مداران ارشدی از حزب چپ همچون توربیون بیولوند (Torbjörn Björlund) و ینت اسکانیلا (Jeanette Escanilla) هم در هیئت مدیره ی سازمان اورشلیم حضور دارند. نه هیئت اورشلیم و نه این سیاست مداران جای گزاری شده، از هنگامی که ویدیوی تظاهرات در دسترس قرار گرفته است، این تظاهرات را رها نکرده و از آن دل نکنده اند.
آشکار است که بخشی از پیکار با نژاد پرستی، ایجاد هم بستگی در هازمان است. بسیار سخت و سنگین است آن هنگامی که هیئت اورشلیم تظاهراتی را با عناصر ضد یهودی برپا می کند. ماری گرانلوند هموند سوسیال دمکرات مجلس از هیئت اورشلیم بیرون خواهد آمد و آن تظاهرات را محکوم خواهد کرد. این بدان معنی است که سوسیال دمکرات ها در مالمو نباید کسانی را در سیاهه ی خود بیاورند که خودشان را به عنوان ضد یهودی معرفی کرده اند. این بدان معناست که حزب محیط زیست باید تقاضا کند که سیاست مدارانشان، کمی ابراز پشیمانی و حصرت کنند اگر که سیاست مدارانشان یک بار دیگر سازمان های ضد یهودی را به مالمو فراخوان کنند. این همچنین بدین معنی هم هست که پرداخت های مالیاتی نباید به سوی سازمان هایی سرازیر شود که نمی توانند به شفافی با پیام های ضد یهودی و خشونت آمیز همچون گروه ۱۹۴ در مالمو، به سردی برخورد کنند.
مسئله اکنون اینست که هیچ بردباری ایی در سوئد برای ضد یهودی گری وجود ندارد. در بین انگشتانتان می توانید ببینید آن هنگام که فردی دارد سخنی ضد یهودی سر می دهد. فردی که ضد یهودی گری را مورد شناسایی قرار می دهد (به رسمیت می شناسد) و شغلی سیاسی هم به دست می آورد. نمونه های بسیاری وجود دارند که همیشه رخ می دهند و مخاطبی هم وجود دارد که این را می بیند و درک می کند که ضد یهودی گری چیزی پذیرفته شده در سوئد است. این همان مخاطبی است که سرانجام بمب های آتشین را به سوی کنیسه ها پرتاب می کند یا شعارهای ضد یهودی را در هر تظاهراتی قرقره می کند.
اگر ما حاکمانی سرخ - سبز داریم که در زمینه ی ضد یهودی گری وجود دارند و پیام های ضد یهودی را قانونی سازی می کنند، پس این نشانی روشن از بقیه ی هازمان است که چه چیزی در سوئد مورد پذیرش است. پیش نیازهای رویارویی و خنثا کردن ضد یهودی گری، تنها هنگامی می توانند به وجود بیایند که ما آغاز به معرفی اشکال گوناگونی از تحریم ها علیه آن دسته از کسانی کنیم که ضد یهودی گری را قانونی می کنند.
همین جستار در کیهان سوئد
نظرات