ایرج گلسرخی تنها شاعر و روزنامه نگار نبود

یک چریک چروک چپ خلقی همیشه ناراحت دیگر

پرسش این است:

"کدام کشورها و دولت های کمونیستی، مارکسیستی، پادشاهی، جمهوری، دمکرات و ... در جهان، اجازه می دهند یک مشت ترویست، سران سیاسی آنها را ترور کنند که دولت شاهنشاهی ایران اجازه دهد ؟؟؟؟"

این خیانتکاران از کمونیسم و مارکسیسم، تنها سیبل گزاشتن را یاد گرفتند نه میهن پرستی آنها را و عشق به میهن و ملت را. گلسرخی در یکی از روستاهای رشت زاده شد؛ می دانست در زمان پدر بزرگش، شمال تنها از روستاهای کوچک تشکیل شده بود، بیشتر مردم بی سواد بودند و شغلشان تنها رعیتی و در شالیزارهای برنج برای ارباب ها و خان ها بود، اما خودش در پادشاهی پادشاهان میهن پرست پهلوی، از دبستان تا دانشگاه را رایگان گزراند و صاحب مدرک، مقام و شغل گشت.

در سال ۱۳۴۷ سردبیر بخش هنری روزنامه کهیان بود، حقوق و بیمه را دوست داشت. در سال ۱۳۵۱ با گروهی از خیانتکاران مانند خودش از جمله "کرامت الله دانشیان" بدون اینکه هتا دیدگاه ملت را هم بخواهند، خودشان تصمیم به ترور ولی عهد ایران زمین که کودکی ۱۱ ساله بود گرفتند !!

با حکم دادگاه، شماری از ایشان زندانی گشتند و شماری هم درخواست بخشش کردند و بخشیده شدند !! اما گلسرخی و کرامت الله دانشیان به اعدام محکوم گشتند، چون به گفته ی خودشان از هدفشان که ترور ولی عهد و خاندان شاهنشاهی بود، نمی خواستند بازگردند !!

کرامت الله دانشیان در شیراز زاده شد، در تبریز به مدرسه و دبیرستان رفت، دیپلم گرفت و خدمت سربازی را به عنوان سپاهی دانش، در یکی از روستاهای آمل خدمت کرد. مدتی در مدرسه ی هتل داری تهران و مدرسه ی تازه بنیاد عالی سینما و تلوزیون به تحصیل پرداخت. جزو نخستین گروه پذیرفته شدگان در دوره ی هنری سینما و تلویزیون ملی ایران بود. در سال ۱۳۵۲، رهبری گروهی ۱۲ نفره را که قصد ربودن شاهزاده در جشنواره ی کودک سال ۱۳۵۲ را داشتند، بر عهده داشت که همگی دستگیر شدند.

به حکم دادگاه ایران گلسرخی و کرامت الله دانشیان به اعدام محکوم گشتند.

از این گروه ،۳ نفر به زندان ابد محکوم شدند (طیفور بطحایی، رضا علامه زاده عباس سمکار). افرادی همچون "شکوه فرهنگ" و "ابراهیم فرهنگ رازی"، "رحمت الله جمشیدی"، "منوچهر مقدم سلیمی" و "مریم اتحاد"، با درخواست از پادشاه و شهبانو، به چند سال زندان کوتاه مدت محکوم شدند.

همین جستار در کیهان سوئد