ایران در راستای منافع خود در زمان اعلا حضرت محمد رضا شاه پهلوی نیز در سوریه حضور نظامی داشته است. حضور نظامی ایران در آن هنگام اما، در قالب نیروهای “پاسدار صلح ملل متحد” و در پی جنگ تحمیلی اعراب به اسراییل صورت گرفت که ارتش ایران در مرز میان این دو کشور در منطقه ی جولان حضور پیدا کردند. ارتش شاهنشاهی ایران هتا در کشور عمان هم حضور نظامی داشت و در جنگ سه ساله ی “ظفار” بنا به درخواست رسمی پادشاه این کشور سلطان قابوس، از حاکمیت این کشور و دولتش دفاع نمود. ایران در آن هنگام هم دارای منافع سرشار نفتی بود و هم منافع ملی ایران و امنیت خاورمیانه برای ما در اولویت قرار داشت. پس پرسش اینست که آیا حضور نظامی سپاه در سوریه و یمن نیز، هچنان منافع ملی ما را تامین می کند یا نه ؟ همه به خوبی می دانیم که در حالی ولایت فقیه در سوریه و یمن در حال آتش باری است که هزینه ی فوق سنگین و بسیار گزاف این جنگ ها از سوی جیب ملتی پرداخت می شود که بر خلاف روزگار پیش از شورش ۵۷، نسبت به وضعیت اقتصادی بسیار در رنج هستند و کمر مردم به واسطه ی دزدی های چند صد ملیارد دلاری ریش سپیدان خمینی زاده و آغازاده های...