این سروده پارسی سر آغاز کتابی است به نام دده قورقود علی لسان طایفه اوغوزان به زبان اوغوزی
خوبان پارسی گوی بخشندگان عمرند ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ
پیکره‌ای که در برابر شماست بیتی است از یک سروده پارسی و سر آغاز کتابی است بزبان اوغوزی بنام ددم قورقود علی لسان طایفه اوغوزان !!
این کتاب در دربار عثمانی نگاشته شده است و سرشار است از واژه‌ها و نکته‌های زبان پارسی بویژه نامهای ایرانی برگرفته از کتابهای ایرانی بویژه شاهنامه فردوسی !!
این سروده به خط خوش نگاشته شده است و در همه این کتاب تنها نوشته ای است که به خط خوش نگاشته شده که نشان از اهمیت آن برای نگارنده این کتاب داشته است:
به هنر کوش زانکه در عالم ادب آنراست کو هنرور است
همانطور که می‌دانیم ادبیات عثمانیان بشدت از ادبیات و زبان پارسی بهره گرفته است بطوری که زمانی زبان دربار عثمانی هم فارسی بوده و برخی از شاهان و سلاطین عثمانی به پارسی شعر گفته و سرو ده‌اند و این تاثیر ادبیات فارسی با مهاجرت روزافزون ایرانیان آرامش‌طلب و بیزار از جنگ به آسیای صغیر آغاز و قدرت می‌یابد و تا پایان قرن ۱۹ میلادی شاید بتوان گفت مهم‌ترین وسیله نشر ادب در عثمانی بوده باشد در این عهد تقریباً اکثر کتابهای ادبیات فارسی به ترکی ترجمه می‌شود که بر غنا و ارزش ادب عثمانی می‌افزاید و آن‌را برای رشد همه‌جانبه آماده می‌کند. این دوره تا قرن ۱۹ که ادبیات عثمانی تحت تأثیر ادب غرب قرار می‌گیرد پابرجاست.
اوغوز به قبایل ترکان اوغز (غز) اطلاق می‌شود که مردمانی بودند چادر نشین برامده از صحرای شرق اسیا، ترکستان شرقی و ماورا چین تا دشتهای قبچاق!
یادآوری می‌شود ایرانیان هزاران سال پیش دیواری را در قفقاز شمالی در شهری بنام دربند ایجاد کرده بودند که از هجوم و آسیب این مردم به سرزمینهای ایران جلوگیری نمایند !!
نظرات